Begin dit jaar besluiten wij om Nederland voor de 2e keer te
verlaten (de eerste keer was in 2009) om terug te keren naar ons geliefde Andalusië..
Al sinds ik weet voel ik me heerlijk in zuidelijke landen. Vooral Griekenland en Spanje; het
voelt daar zo vertrouwd voor mij. Ik heb dan ook veel gewerkt in deze landen (als reisleidster). Wat maakt het voor mij zo anders dan bijvoorbeeld Nederland? Het is een gevoel van vrij zijn, van
de prachtige natuur, van de levensstijl die mij zo past. Van kleine dingen ook; een gesprek in een andere taal, het eten, het buitenleven vooral. Vrijwel altijd buiten kunnen zijn en de dag aan
je voorbij laten gaan. De glinstering in de zee, de wandeling in de bergen. Eerlijk is eerlijk, in Nederland voel ik me ook prima. De mooie mensen die ik er ken, de bijzondere dingen die je er
kunt doen... In Andalusië daarentegen voel ik mij heerlijk. Dat is toch een verschil met prima.
Toen wij afgelopen juli ons huis verkochten en daarvoor in de plaats een camperbus kochten, kwam
mijn droom uit. Een tijdje als nomaden leven om weer naar Spanje te verkassen. In deze periode voel ik mij vrij en tijdloos. Er bestaat alleen het Hier en Nu. 's Ochtends niet weten waar je 's
avonds slaapt; een rustige camping, een olijfboomgaard, een verlaten strand, zomaar ergens staan in het wild. Spelenderwijs richting ons thuis rijden. Ondertussen leuke mensen ontmoeten, zwemmen
in bronnen en riviertjes, lekker eten. Ook voelt het wel eens vreemd; we gaan voor de 2e keer verhuizen naar dezelfde plek in Andalusië; zou alles nog het zelfde zijn? Nu weet ik dat ik zelf
veranderd ben, weer wat laagjes van mezelf heb afgepeld. Een nieuw avontuur dient zich aan.... nieuwe lagen zullen zich ook nu weer laten zien. Na een aantal weken passeren wij de grens met de
provincie Andalusië. Precies daar hebben we tranen in onze ogen, tranen van geluk, we zijn Thuis!
Dat is voor mij het gevoel van Thuiskomen, helemaal mijzelf kunnen zijn, in een land van mijn
hart. Alleen maar voelen dat ik hier welkom ben, dat ik in 'ons' dorpje word welkom geheten, een warm bad. En ik me daarin mag wentelen en dat het goed is. Ik hoef niets hier. Ik mag zijn in het
Hier en Nu. Er wordt niets van mij verwacht en ik laat dat gevoel toe. Toegegeven, ik moest wennen weer aan een huis met muren om mij heen, een keuken, een douche, toilet. Na 2 maanden in een
camper te hebben geleefd in de natuur is dat wennen. Ook het reizen, het onderweg zijn, is voor mij een thuis. Om het beste uit mijzelf te halen gaan we er in de weekenden op uit met onze camper,
de natuur in. En ja, de natuur is mijn grootste spiegel en inspiratiebron. Wat een heerlijkheid om hier weer te mogen wonen samen met mijn geliefden. Ik Ben Thuis.
Wat betekent thuiskomen voor jou? Vertel je het mij?
In Liefde,
Marloes